Καλησπέρα! Τι λέει? Στην κουζίνα του σπιτιού μου, πάνω σε ένα μαύρο μαρμάρινο πάγκο απέναντι από το τραπέζι, υπάρχει μία παλιά συσκευή ραδιοφώνου. Τη συγκεκριμένη συσκευή την είχε φέρει στο σπίτι κάποτε, πριν πολλά χρόνια ο πατέρας μου, έχοντας κάνει ήδη την απαραίτητη συντήρηση ούτως ώστε να κοσμεί το συγκεκριμένο σημείο ως αντίκα. Το γεγονός ότι δεν έχει καμία σχέση μία αντίκα με την υπόλοιπη διακόσμηση του σπιτιού μας κακώς δεν απασχόλησε τότε τον πατέρα μου, αλλά έτσι και αλλιώς ο ίδιος ποτέ δεν διεκδίκησε το ρόλο του καλόγουστου γονιού!
Καθώς καθόμουν λοιπόν και έτρωγα μία από τις προηγούμενες μέρες, άρχισα να το παρατηρώ ξανά από την αρχή. Αρχικά την προσοχή μου τράβηξε το σπασμένο τζάμι που υπάρχει στο κάτω μέρος της πρόσοψής του. Αποτέλεσμα που είχε προκληθεί κατά λάθος από μένα τον ίδιο, κατά τη διάρκεια κάποιου παιχνιδιού σε νεαρότερη ηλικία. Ναι το ξέρω, βλακεία είχα κάνει, αλλά επειδή το γεγονός είναι άσχετο με το θέμα που θέλω να ασχοληθώ, καλύτερα ας το αφήσουμε στην άκρη.
Μετά παρατήρησα το μέγεθος του, που σε σχέση με τα ραδιόφωνα που έχουμε στις μέρες μας είναι τεράστιο! Συνειρμικά λοιπόν με το μέγεθός του, ήρθε στο μυαλό μου και το πόσο σημαντική θέση είχε μία τέτοια συσκευή μέσα στα σπίτια του κόσμου την εποχή που κατασκευάστηκε. Προφανώς και ήταν κάποτε το σημαντικότερο μέσο μαζικής ενημέρωσης, αλλά και ψυχαγωγίας μέσα στα σπίτια του απλού κόσμου. Μιλάω για εποχές που η τεχνολογική ανάπτυξη επέτρεπε στο ραδιόφωνο να είναι η μόνη συσκευή μέσα στο σπίτι, που μπορούσε να ενημερώσει ή να ψυχαγωγήσει τα μέλη της οικογένειας.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 άρχισε σιγά-σιγά να εμφανίζεται η τηλεόραση. Τη δεκαετία του ’70 όμως άρχισε να μπαίνει στα περισσότερα σπίτια αυτή η συσκευή, με αποκορύφωμα τη δεκαετία του ’80, όπου με την εμφάνιση και των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών παραγκώνισε το ραδιόφωνο και κατέλαβε την πρώτη θέση στην ψυχαγωγία και την ενημέρωση της ελληνικής οικογένειας. Προσωπικά ακόμα θυμάμαι την ημέρα που συντονίσαμε την τηλεόραση του θείου μου σε ιδιωτικό κανάλι. Και παρόλο που ήμουν μόλις 6 ετών θυμάμαι ακόμα και την πρώτη διαφήμιση που είδα! Για την ιστορία, το κανάλι αυτό ήταν το MEGA.
Τη δεκαετία του ’90 η τηλεόραση συνέχισε να κατέχει την πρώτη θέση ενημέρωσης και ψυχαγωγίας στην ελληνική οικογένεια. Το συγκεκριμένο μέσο πολλές φορές στο παρελθόν κατόρθωσε να καθηλώσει εκατομμύρια Έλληνες στους δέκτες τους, προκειμένου να παρακολουθήσουν κάποιο τηλεοπτικό γεγονός. Την τελευταία δεκαετία όμως ο ηλεκτρονικός υπολογιστής σε συνδυασμό με το διαδίκτυο άρχισε να αποτελεί ένα εναλλακτικό μέσο αυτού του είδους. Έτσι κι αλλιώς το Internet στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να προσφέρει ικανοποιητικές ταχύτητες, ακολουθώντας - από μακριά όπως πάντα - στον τομέα αυτό τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου.
Παρατηρώ λοιπόν, όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια ότι οι νέοι επιλέγουν – μαζί και εγώ – να ψυχαγωγούνται και να ενημερώνονται μέσω του Η/Υ τους. Σε αυτό προφανώς και έχει συμβάλλει η πτωτική πορεία της ποιότητας της ελληνικής τηλεόρασης, με αποκορύφωμα την φετινή χρονιά. Αυτό το λέω εγώ, που όσοι με ξέρουν καλύτερα, γνωρίζουν ότι περίπου το 1/3 της ζωής μου έβλεπα τηλεόραση(το άλλο 1/3 κοιμόμουν και το υπόλοιπο ασχολιόμουν με όλα τα άλλα!)..
Είναι εύκολο για το νέο σήμερα, αντί να ανοίξει το «χαζοκούτι» και να ενημερωθεί από κατευθυνόμενους «δημοσιογράφους» των περισσότερων τηλεοπτικών σταθμών, να επιλέξει να ενημερωθεί από εκείνα τα sites ή blogs που θεωρεί αντικειμενικά και αξιόπιστα. Άλλωστε το Internet μπορεί και φιλοξενεί τη γνώμη του οποιουδήποτε θέλει να την εκφράσει. Αυτή δεν είναι στο κάτω-κάτω και η ουσία της δημοκρατίας? Και μια που ανέφερα τη δημοκρατία, αν γινόταν σήμερα κάτι ανάλογο με την εποχή της τελευταίας δικτατορίας στην Ελλάδα, αντί του πειρατικού ραδιοφωνικού σταθμού που δημιουργήθηκε την εποχή εκείνη μέσα στο Πολυτεχνείο, το Διαδίκτυο δεν θα επέλεγαν σήμερα οι νέοι ως μέσο για να ξεσηκωθούν?
Ακόμη και για την ψυχαγωγία του όμως ο καθένας, εύκολα και γρήγορα μπορεί να «κατεβάσει» πλέον στο PC του την ταινία, την τηλεοπτική σειρά ή και την εκπομπή της αρεσκείας του για να παρακολουθήσει. Σήμερα οι νέοι επιλέγουν τι θα δουν και δεν βλέπουν απλά ότι τους έχουν επιλέξει.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, καταλήγω ότι η τηλεόραση παρόλο που ακόμα και στις μέρες μας συνεχίζει να εξελίσσεται τεχνολογικά(βλέπε Digea), έχει ήδη παραγκωνιστεί από τον Η/Υ, στον οποίο και οφείλω να απονείμω τον τίτλο του «βασιλιά» των συσκευών ψυχαγωγίας και ενημέρωσης. Με λίγα λόγια η γενιά των γονιών μας μεγάλωσε με το ραδιόφωνο και αργότερα «έμαθε» την τηλεόραση, η δική μου γενιά μεγάλωσε με την τηλεόραση και αργότερα «μάθαμε» τους Η/Υ, τα παιδιά μας είναι βέβαιο ότι θα μεγαλώσουν με τους Η/Υ, ίσως ακόμα και τα εγγόνια μας, όμως ποιος θα είναι ο επόμενος «βασιλιάς»…?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου